adını anmak suç oldu

adınla sabahlanan onca an

seferlerinde yalnız kaptanlarıyla yüzen gemilerce

seni yalnız kodum dünyada sevgilim.

seni yalnız kodum ihanetinden kaçarak.

kaçarak gözlerinin kutsal sesinden.

yüreğinin kirli zehrinden.

savaş göçmenleri gibi kaçarak işte senden.

aklımın sağ kalan sokaklarını da yıkmadan evvel.

oysa bilmiyor kimse

kir denen bir rengi değildir yaşamın

ruhta gizlenen patolojik zulüm arzuları

kir değildir oysa.

sen yalnız ellerinle parçalarken

ruhunun haberi yoktu ellerinden.

ve ellerin durunca başlayan ruh tufanındaysa

dilsiz parmaklarında bir vicdani zelzele

yıkımı geçmiş sözlerin.

seni seviyorum demek zor değildi oysa,

seni unutmak da değildi

zor olan kabullenmektir insanın bu denli çarkıfelek

bu denli oyunbozan

bu denli insan olduğunu.