Bir şeyler yapmak için üstlenebildiğimiz rollerin sosyal statümüzle ilgili olması dehşet bir çaresizlik. Susmak istemeyişimiz ama konuşmaktan başka bir şey yapamayışımız dehşet bir çaresizlik. Bu acının edebiyatını yapmak istemediğim için bir şeyler yazarken bile çekiniyorum.

Sırf hayatımıza normal devam edebilmek için biraz rahatsız olan vicdanlarımızı rahatlatmak adına yapılan üç beş gösteri minvalindeki tüm gösterimler benim için ehemmiyetsiz. Sonuç odaklı olmayan hiçbir şey bu saatten sonra kimseyi rahatlatmamalı. Tüm dünyanın keskin bir barışa susadığını, bütün insanlığın vicdana ve merhamete aç olduğunu hangi göz görmüyor ki artık?