Sözlenmiş yıldızlar tepede
karanlık dün geceden kalma küskün sabaha.
Gözlerin bana bakar
bir sanat icra edilip nakşedilir kağıda.
Kanıtlarla çevrilmiş olay yeri
ansızın cinayetler işlenir o vakitlerde.
Sözlerinde uykulu kıştan çıkmış bir zemheri;
ve gelişidir baharın
kanlı topraklarıma ilk ayak basışın.
Oysa ne canlar verilmiştir kavgalar uğruna,
ne çocuklar bırakılmıştır babasız.
Umut yeşerir, filizlenir tohum.
Ben kendimle baş edemem
dizlerim dünden kırık.
Acımtıraktır gülüşüne karşı koyduğum güç
ve bugüne kadar kimse öyle güzel gülmemiştir.
Şimdi hangi çıkmaz sokakta ensemizdedir
birkaç el ateş sesi,
kaç ihbar sonucu basılmıştır evimiz,
Suç dosyası ne kadar da yorgundur bizim gibi.
Bekler olmuşuz sokak lambalarının sönmesini
ve ardı ardına kilide vuruyoruz saklanıp sakladıklarımızı.
Kaç şehrin ötesinde,
ne kadar da uzakta sürgün boyun eğmekteyiz.
İltica ederken yüreğine
ve saçlarının kokusuyla ararken memleketi
hangi dertten muzdaribiz şimdi ..
