uzanırken siperler içerisinde umudumun ellerine;
yalan söylediler, aldandım
kendime döndüm
kanlı ellerimle demiri dövdüm.
konuştum, anlaşılmadım
bu öfke...
Kanla sulanmış topraklara sahip şehrin içinde
yokluğundur diyorum acı,
nehrin sırtında susuzluktur .
açlıktır ve yoksulluktur,
bir o kadar kimsesizliktir...
Ağlardı mazlumlar, cellât gülümserdi
Bir savaş başladı
Bir savaş bitti.
Çocuk doğdu, çocuk öldü…
Kaybeden kim,
Kimdi kazanan?
Utançtı duvarın adı
Sur...
Çocuktum henüz
anlattı dedem
zulümlerden arta kalanları.
İki kardeşi vermişti
parmak sayılarından çok yeğen.
Sımsıkıydı yumruğu
ve gözündeki yaşı k...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok