Denge

Dengem bozuldu,

İpin üzerindeydim,

Dibe en yakın olduğum andı

Henüz düşmediğim an.

Öyledir zaten,

Dengenizi kaybetmek

Düşmek kadar yakın hissettirir sizi dibe.

Düşseydim bu kadar acı vermezdi,

Işık ve ses gibidir.

Önce hissiyatı gelir dibin,

Dengenizi kaybettiğinizde,

Düşmekten daha acıdır.

Düşünce fiziksel acı gelir ardından.

Peki bu anda düşmemek mümkün mü?

Dibe bu kadar yaklaşmışken hala düşmeme ihtimali var mıdır?

Umudun yok olduğu yerdir orası,

Bu kadar yakınken dibe.

Bir orospu gibidir son,

Sizi yatağa çeker gibi çeker aşağıya bütün hüneriyle.

Düşünebildiğiniz tek şey,

Aşağı baktığınızda gördüğünüz

Ve çarpacağınız zemindir.

Sıcak bir vücutla yatağa gireceğiniz o an gibi,

Düşünceler sizi,

Uzanacağınız yatağa götürür önce,

Vücudun çarpacağı ilk nesne,

Ölüm ve seks neredeyse aynı,

Hep bir öncesine takılır kalırız.

Kim hissedebilir sıcaklığı,

Daha hiç bir şey başlamadan.

Dengeyi kaybetmek sizin ölüme en yakın olduğunuz andır,

Bir ipte yürüyen bütün insanlar içindir bu kural,

Ve bütün insanlar ipte yürürler bilmeden,

Farkına vardığınızda dengenizi kaybedeceğinizi anlamadan,

Aşağıyı umursamadan

Karşıya bakarız hepimiz.

Yol hayattır,

Karşımızda bin türlü tehlike,

Hayat düşmek için kurgulanmış bir senaryo,

Bize ne yapar eder

Hep düşeceğimizi hatırlatır.

Ben dengemi kaybettim şu sıralar,

Düşmek kadar acı verici,

Düşmek kadar çaresiz bir an.

Kendimi bıraktım birden,

Aşağıya en yakın hissettiğimde,

Tüy kadar hafifledim,

Ve yürüyorum gibi hissediyorum bu aralar,

Kim bilir?

Belki de düşüyorumdur şu sıralar.