Bir garip deniz kızıydı
Vuruldu bir faniye.
İkisinin de ortak noktası
Cehennemde cennetti
İkisi de ikilemli bir hayat sürmekteydi
Gel zaman git zaman
Masal bu olur ya
Deniz kızı kavruldu aşkından
Ne okyanus
Ne sonsuz mavilik
Koparamadı onu sevdasından
Bir kaşık suda ölmeye yeltendi garibim
Çıktı hayat damarı olan yuvasından.
Arkasından ağladı mavi, dövündü okyanus
Sağır oldu sevdasından,
sesler gelmedi kulaklarına bizim deniz kızının
Bir garip deniz kızı,
çıktı çıkmasına ama ne anlar bu dünyadan
Arandı tarandı
Düştü kalktı
Başka sevdalara kayar gibi oldu
Eh mavi semada baya göz kamaştırıcı geldi gözlerine
Bir türlü bulamadı diğer yarısını
Aslına bakarsanız diğer yarısı sandığı da yürek yarası idi bizimkinin
Bu sancıyı yaşayan çok kişi
Yaşatmaya devam ederdi bu yanıldığının ateşini sinesinde.
İki gözü iki çeşme oldu deniz kızının
Yarım kalmışlığı, yalnızlığı ve daha nice umudunun bir kaşık sevdaya kurban gitmesi zoruna gitti epeyi
Ağladı, ağladı, anladı.
Ne sandınız deniz kızları da ağlardı.
Dönmek istedi okyanusa
Evvela gönlünü nasıl alacaktı onun
Okyanusta yara almıştı
Tuzlu tuzlu kanamaktaydı
Kolay mıydı aşk acısı?
Küçük düşmüştü.
Dönemedi deniz kızı
Seçti ebedi ölümü
Vurdu kendini faninin gözlerinin kıyısına asıldı orada sonsuzluğa.
Kaybeden kim oldu hikayede
Deniz kızı faninin gözlerinde
Okyanus yalnızlığın pençesinde soldu.
