-ceren'e-
konuşunca
sesim bir yağmur oluyor
deniz ıslanıyor ben susunca
narkissos gibi bakıyorum
göğün aynasına
yüreğim denizkabuğu
saçlarım yosun
ellerim midye
bir sırdı bu ama söyleyeyim
ayaklarımı ılık
kumlara gömerim
çiçekleneyim diye
sırtımdaki yüzgeci
ve solungaçlarımı görenler
ne düşünüyor acaba?
nimf...
siren...
denizkızı?
hiçbiri değilim aslında
sadece parmak uçlarımda
insan olmaktan kaçma telaşı
yoruluyorum bazen
annemi doğurmaktan
her defasında
yeniden tanıyor beni
gözlerimin rengini bilmiyor
sırtımdaki yüzgeci hâlâ görmedi
bir keresinde ellerimi
sokakta unutmuştu
ağlamıştım
sabah
-tam da öpmesini istediğim yerde-
boynumda bir yara oluşmuştu
bir ağrı bu
biliyorum
insan olmaktan kaçma telaşı
ama seviyorum
caanım ağrım
sen olmasan ne yaparım
saçlarım yosun
yüreğim denizkabuğu
konuşsam
sesim çağırıyor yağmuru
ve çiçek de açmadım daha
ben böyle
bu halde
caanım ağrım
insan olsam ne yaparım
8 Mayıs 2021 Cumartesi
Gültepe
umutulas
2021-05-27T17:23:18+03:00Bülent Bey, çok teşekkür ederim.
Bulent Karaalioglu
2021-05-11T23:12:14+03:00Başarılı şiir ve disütopik