Benim güzel sıkıntım, neden geldin, beni nereden buldun bilmem ama hoşgeldin. Umarım çok kalmazsın. Sen beni anlarsın, çok soru sormazsın, umarım dudaklarımdaki gülüşü soldurmazsın. Benim güzel derdim, sen beni yaralarsın, yaramı kanatansın, gülümserken bile içimi acıtansın.


Yoktun uzun zamandır yolunu gözlemedim. Bu süre zarfında inan seni hiç özlemedim. Geldin kalbimin orta yerine kuruldun, halimi anlamadın. Tabii eski beni bıraktığın yerde bulamadın.


Artık seninle savaşacak gücüm kalmadı. Kabul ettim varlığını, unuttum neşeli anlarımı, neye dediysen ona ağladım. Bir gram mutlu olsam bile sonra suçluluk yaşadım. Bıraktım yarınlarımı, yarına dair umutlarımı, çözdüm hayatla bağlarımı, vazgeçtim.


Vazgeçtim hayallerden, umut dolu pembe düşlerden, antidepresanın dozunu arttırdım. Benim güzel sıkıntım keşke bu denli sevmeseydin beni, keşke elinle koymuşsun gibi bulmasaydın her seferinde, ben artık çok sıkıldım.


Belli ki seninle ben bir anlaşma imzalamışız gizliden, bir arada olmaya yemin etmişiz. Nolur bırak artık beni, boz bütün yeminleri, seni kovan yok tabii ama gidersen benim için iyi olacak gibi.