bu bir savunma değil Tartini
üzerimdeki kan lekelerinin sırrı bulanık
gençliğimi fısıldıyorken çaylak bir yara
ertelenmiş bir ötenazi gibi
ayın boğumlarımdaki kırmızılığı yansıtması
süslü betimlemeler al fanustan
mitolojik birikimler bırak darağacına
bu kötülüğü allayıp pulla
devir atlat bu kambura
acı çekmeden yakalanmayı öğreten
antik bir desibel kulaklarımda seğiriyor
yürürken kendini azad eden
kamıştan bu ses
ırksız titrek bir yemini andırıyor
cam bir ezgiye dolanmış yumak
tırmala yitirdiklerimi diyor
gittikçe bulanıklaşan bir serenat
tırmala yitirdiklerimi, kanat
iç bükey devinimimi gösteriyor şirazem
kapı eşiğinde duruyor omurgamdaki keskinlik
bileyle bu huzursuzluğu
son perdedeyiz
