Özledim, ben çocuk


Oturdum

                Farkına vardım

                      Geri

    Döndüm

Güneşli yeşil saydam saydam

                  Akıyor

Bekledim bir pencere

              Bekledim

                                Bir gece

Kopan siyahı tutmak için yere


Aç uyumak

                       Kafam boş bir tencere,


Özledim, ben çocuk

        Adımlarım şeker poşetleri buruşuk

Hoşça bir ses,

                           Kovuğumda

                                                 Oluk oluk

Ortası Asya bozkırı kıraç betonluk

              Ağlamak sırnaşık duvarlara

Pişkin         afişlere           savruk


Yinesiz kararlılıkta

          Kim tutar, korkuyorum işte

  Anımsarım Tilki ile Karga’yı

Odam soğuk

Anne, demeden bu kez,

Yak sobayı!

                                                                                      

Özledim, ben çocuk.