Ay ışığında gölgem var benim

Hem de bu üç boyutsuz şehir gündüzlerinden ziyade yaşam boşlukları oluşturur bana.

Biçimsiz kara deliğimdir, benim dikey evrenimdir.

Alayişli bir yere çıkaracağını bilsem çoktan dalmıştım kendime dikine.

Dolunay düşündürür bazı şeyleri kimine,

Denizi de sakinleştirir kaynamaz o dev cadı kazanı ve duyulmaz halatların ağıt sesleri,

bilmen gerekmez gemici düğümlerini, bıraktığın gibi kalır her şey ama sen heybeni doldurmaya bak bırakma burada bir şeyini, yola gideceksin.

Gülüyor insanlar hepsinden bir parça al, ağlıyor insanlar hepsine bir akıl ver. Almayacaklarını ve gülmeyeceğini bile bile...

Salağa yatıp akıllı uyanamazsın bu gece, bu ışıkta olmaz görür herkes seni.

Belki dikkatleri dağıtacak bir ses ile bağırmalısın.

"Koşun! Gölgem var!"