Parklardan birisindeyim yine. Sanki gidecek hiçbir yerim kalmadı bu şehirde ve bu kaçıncı başa sarışım diye düşünüyorum. Parkları geçtim artık insanları bile...
Ay ışığında gölgem var benim
Hem de bu üç boyutsuz şehir gündüzlerinden ziyade yaşam boşlukları oluşturur bana.
Biçimsiz kara deliğimdir, benim dikey evren...
İyi uyumuş olmama ve bu kış ayındaki güzel havaya, aynı zamanda usulca ninni söyleyen denize rağmen pek iyi hissetmiyorum. Gözlerim yorgun ve hasta, her hall...
Kütüphanedeyim bugün, kitap okuyanlardan ziyade ders çalışan liseli kardeşlerim var ve ben bu yaşıma kadar hiç kütüphaneye gitmedim, keşke gitseymişim. Sadec...
Islatmadığını düşündürecek kadar narin yağan ya da aptallaştıran yağmurlu bir akşamdan selamlar. Böylesini İç Anadolu'da göremezsin, ufak taneler değer tenin...
Ahoy!
Denizci değilim, bu selamı seviyorum, ha bir de çapanızı seviyorum, güzel şekil. Deniz kenarındayım yine, boş oldukça gelirim buraya hatta hava güzels...
Ne korkunç görünüyor değil mi bu pencereden bu manzara? Hemen kaçmam gerektiği hissine kapılıyorum, küçük resim dedikleri böyle bir şey sanırım. Bakış açımız...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
