Kasvetli bir gün

tekrar çıka geldiğinde

kilerdeki kutuların arkasından,

yavaş ve sessizce gel.

Hiç acı duymayayım.

Uykumda ölmüşüm gibi.

Hala ıslakken yerler, sessizce gel,

bahanesi olur gözlerimin,

kirli ayak izlerine.

Belki çıkıp gelirsin diye hazır

koltuğun arkasındaki yerin.

Ve döktüğüm onca çamasır suyu dolu

kovalara rağmen

bir türlü

çıkaramadığım izlerin.