İçindeyim sandığınız bir çok şeyin dışındaydım.

İnsanı bedenden ibaret sananlar fark edemedi

Sadece beni değil, bir çok şeyi

“Ben buyum!” diyen et yığınları gördüm.

Betondan kentler arasında yağmurdan kaçıyor,

Kurgulanmış ezbere bir yaşam sürüyorlardı.

İllüzyon esirleri ve kozmos çağı


İnsan yaşamları tıpkı kar gibi dolduruyor avuçlarımı,

Tene inene dek değmiyor birbirine,

Hepsi kendine bakıp “Ben farklıyım!” diyor.

Doğru da, hangisi aynı ki?

Bu "benlik" kibri neden?

Tıpkı bir çizmenin içindeki bit gibi,

Yaşadığı yeri fark etmez, öylece alacağını alır varolur ve ölür

Hey Bit,

Neredesin?

Hey Kar tanesi,

İnan tek benzersiz olan sen değilsin.


Kimim ve neredeyim?

Öğrenilen bu ilk kelimelerin, anlaması en güç şeyler olması gülünç.

Anlamak beyni durdurur diyordu biri,

Anlamaya çalışmak bir ömür sürüyor.

İnsanoğlu hep arayacağı bir şey buluyor


İşte busun, bunun için buradasın.