Yaz bitti

Beni çıkar eski sandığından

Gözlerim kurudu aynalarına bakmaktan senin

Birkaç çocuğun neşesine koşturdum

Siperlendim görmesinler diye acısını hayatın

Ben ahmakmışım güldün bana, şeytanını güldürdün

Alıp yas tutayım diye çiçekler öldürdün

Ve sendin süt kuzularını gamsızda bırakan,

İnsanlara kanatmayı gösteren sendin

Yakanı bilsem yapışırdım ben

Yakanı bilsem gözlerimi silerdim karanlığında


Beni çıkar güneşin yüzüne savaşacağım seninle

Yetiştim artık kaybetmelere

Vermeseydin bilmezdim kibri ateşlere doğru

Bilmezdim omzuma saplı doğduğum şu hançeri zulası omzum olmasa

Çıkarır saplarım da gözümdeki ferle

İblisini ayırırım senin kucağından

Şairlere büyük yalanlar öğretirim masayı sen toplamaz mısın?

Öyleyse ben senin hiç ilişmediğin sırtından geldim dünyaya

Benden korkma hadi kahkahaların yıpratsın dünyayı

Çocukluğumdan da korkmaz mısın?


Ama beni nasıl böyle hiç olmamış gibi gördün de sevdin

Düştüğümden beri kucağından, zerreler paylaştılar yokuşlarda

Telaşlara kapamadın ayıp mı olur öyle?

Sarmadın bir sızdıran yaraya dermanlığımı

İnsanım ya insan zayıftır denizlerine koysan bile

Çok verdin aklından bana, al bu seni zikreden tesbihlere takılsın

Bu yakaran acıdan,

Bu yükselip köşesinden göğüne vuran ahlara

Bu varsa yüzüne dokunsun isterim kıyamazdan sana

Sen hiç çocuk olmadın mı?


Yaz bitti güzellerinde koyduğun kusurlara

Ben ıslak pamukların serilişinde bir yaşam buldum

Hılkım daraldı ateşlerin dostluğundan

Tak bir takatle özreden çevreler dolaştım da geldim

Okudum ve gördüm başka yaşamları

Hani döksen deryalar dolduracak kadar can

Hani sevsen seversin avcundan vermedin mi?


Yaz bitti

Yaz bitsin benim de hikayem.