Kendime ait dizelerim yok.
Ardında kaldığım birkaç satır kırmakta idealarımı.
Ve ideallerin tabanına boşalıyor tüm kuruntular.
"Oku" ya da "Sev" ile başlayan fermanların aksine "Tekvin" cevap veriyor;
Yerler ve gökler yaratılırken zamazingoydular.
Tümsek heceler gibi yiterken her biri,
İzliyordum penceremden; kör kalemle çizdiğim.
Tüm renkler siyah ve her siyah daha beyaz bu gece;
Yıldızlı değil.
"Son Akşam Yemeği"ne şapka çıkarıyor Leo.
Romalı askerlerce ihtilal zihnimde;
Tarihi geçmiş her şarkı aynı tadı bırakıyor.
"Deliliğe Övgü"ler yağıyor sulanmış semtimde.
