İnsan bu, aç kalmaz
Yer kemirir güzellikleri, sindirip bi de üstüne
hayalleri yer.
hem de başkasının hayallerini..
doyurur kendini bi şekilde
haklı bulur kendini her çemkirdiğinde
yıldızlara bakar kendini görür
yaratana bakar kendini görür
dünyaya bakar, ‘ benim için yaratılmış’ der
günahına bakar, insanım o yüzden der
karışıp kaybolamaz diğer varlıklara
verdiği zararda bile yüceltir kendini
vay be insan en tehlikeli hayvan
vay be insan, doğal olmayan..
insan doyar, doyar ama
kibri dağ kadar olup da onu yediğinde..
