Bugün 26 Kasım. Bugün 29 yaşına giriyorum ve çok garip bir his hiç kimsenin doğum günümü kutlamaması. Acaba kimse tarafından sevilmiyor muyum diye düşünmek, kimse bana değer affetmemiş mi diye düşünmek. Öyle sosyal medyada fotoğraflarım paylaşılsın falan da istemiyorum zaten veya ellerinde pastayla bana sürprizler yapılması abartılı ve komik geliyor. O kadar meşakkate girilmesin benim için. Ama bir telefon açılmasını bekliyordum en azından. Annemin iyi ki varsın evladım demesini beklerdim başımdan öpüp. İnsan kendisini faydasız yabani bir ot gibi hissediyor. Evet belki takvimdeki herhangi günden birisi ama ben bugün varoldum, bugün ilk nefesimi aldım, ilk defa bugün ağladım, ilk defa bugün kucak gördüm, ilk defa bugün... İlk defa bugün hiç kimse doğum günümü kutlamadı. Meğer ne yalnız ne de dışlanmışım. Bana da yazıklar olsun kimseye sevdirememişim kendimi. Neyse. En azından hala saçımı tarayıp güzel kıyafetler giyecek kadar seviyorum ben kendimi. O zaman doğum günüm kutlu olsun.