uyur gezer bir delinin günlüğü gibidir hayat
yazdığını okuyamaz
okuduğunu yazamaz
ağacın kulağında kalan serçelerin sevişmesi gibi
içimde tutuyorum yalnızlığımı
ve
ellerimdeki kan izi
ve
gövdemdeki kitap kokusuyla
bir devrimin partlaması gibi sokağa dökülüyorum
kader, karanlığa bırakmış sırrını
keder, bardağına konmuş bir sineğin izlemesinde ,
sorulara mahkum gözlerini imgelere bırakmış.
ey kendini uzaklardaki masalların mutlu sonuna bırakmış çocukluğum
sen neredesin?
" behruz esmailzade "
