Mazide bir günün anısı döndü dolaştı
Bir kıvılcımın ardında
Kavrulmayı keşfetti harman külhanı gibi
İncecik zarif parmak uçlarında
Bir yol vardı gitmeyi sevdiği
Bir de o yolda sokak lambası
Son durağı hep orası
Dönüp dolaşıp gelen ince bir gülüş gibi
Bakma sen içlenmiş hafızalara
Dünyanın dönmesi bile bir dakika
Her şeyden uzak ama yakın
Gün sonunda hep dön dolaş
Sarıl senden olana.
