yitip giden adaşım
tek mukadder sırdaşım
sarılamadığım minik bedenin
gözetemediğim sonsuz neşenin
küçük dünyam seni özlüyor
gözyaşlarım sana akıyor
dudaklarım adını dileniyor
tapınmadığım tanrılara yalvarıyor
omuzlarıma doladığım kollarım
yıllardır yokluğunu kucaklıyor
yakarıyorum dön gel artık kendine
aynanın karşısında yine bir başına kendime
