Aslında masumdu insanoğlu

Karanlığa düştü, ışığı açtı tekrar. 

Değişmemek için zorladı aslında. 

Masumiyetini kıskandı rüyalar 

Yine insanlar çaldı duygularını bavullardan. 

Ve zamanla terk etti sandı yerini. 

Başka hikayelere misafir oldu. 

Bilemeden belki de. 

Yine insan oynadı gözyaşlarıyla bilye misali. 

Halbuki en değerli taşlarıydı. 

Değişmeyi öğrendi 

Sessizce gitmeyi. 

Olay bunlardan ibaretti ah. 

Anlayamadılar biletlerinden. 

Cebindeki son paraydı.