Senem küçük

Kırmızı güller var,

Cüzdanımda taşıdığım parçaları. 

Bir zamanlar avuçlarıma döktüğün. 

Saçımın bir tutamını sevgiyle tutmuştun. 

Bak demiştin, bak gülle...

Korkuyorsun değil mi?

Yüzümü unutmaktan mı?

Değil. 

Peki sesim tonum. 

Sonum sandım, kandırıldım. 

Peki hala aynı mı gülüyorsun?

Balkonun soğuk mu?

Ya...

Aslında masumdu insanoğlu

Karanlığa düştü, ışığı açtı tekrar. 

Değişmemek için zorladı aslında. 

Masumiyetini kıskandı rüyalar 

Yine insanlar çaldı duygu...