sana söyleyemediğim tüm kelimeler için pişmanım,
sana sarılsaydım ne olurdu?
bir kere seviyorum deseydim,
dünyaları sererdin ayaklarımın altına “biliyorum”
seni yeteri kadar sevemedim üzgünüm,
şimdi dönüyoruz,
dünya ve ben ve anılar.
sileceğim tüm eşikleri ve bir gün,
hangi gün bilmiyorum ama bir gün!
bu inançla direneceğim,
gözlerimi oyacağım -senden başkasını görmeyeyim-
ellerimi keseceğim -senden başkasına dokunmayayım-
sen orada o kadınla yaşamaya devam et,
nefes al, ver ve ver.
biz ise dönüyoruz,
antidepresanlar ve ben ve anılar.
yine de unutma,
bir gün aşk biter,
sevgi,
saygı,
biter.
her gece uğruna ağlanılan sevkiyatsız tüm hisler,
ve hatta nefret,
öfke,
kin,
biter.
sen kalırsın geriye,
bir uçurum ve bir çiçek.
ve dönersiniz,
eşikler ve sen ve anılar.
