Bekle yine

Bir mevsim var bilirim yıllardan uzun

Bir gözünü görsem de kör etsem derim

Seni yaşamlara süren huzursuzluğun


Akşamları bir pencere kapanıyor sokakta

Ne zaman açılıyor, kim açıyor, kim var bizden başka dünyada?

Bu çocuklar süs, belki bu arabalar yalandan

Bütün bu hayat biz buraya koyduk diye var sanki

Ama gerçek olan sen,

Öyle ölünesi, öyle yaşanılası bir dehre geliyor

Korkunç uykulardan uyanıyorum sabaha gücenmeden

Perde ayırıyorum gün ışıklarına

Saçların yüzünden ayrılır gibi

Alaya düşen romantik filmlere benzeyip utansam da amaaan

Olsun diyorum varsın


Bekle

Bir iklim doğuyor insanın elinden

Yeni bir yeryüzü biçime geliyor

Koccaman "Yaşıyoruz Ulan" yazıyor kırların girişinde

Ölüme bile çare bulmuşlar ama

Yine de istemezsen almayız.


Uykundayım uyan beni birazcık

Kaldır hasta yataklarından

Dök yanaklarından gitmeyeyim

Kalayım suya doymaz mecnun söğütler gibi kökümde derim

Yüzümü bulursun, yüzüme bakarsın

Yine son çareymiş gibi söylerim

"Bir mevsim bilirim yıllardan uzun

Adına ölüm deme, korkuyorum."