Ben miyim yok olan
Yoksa dünya mı
İçimi yiyor her şey
Artık görmezden gelemiyorum bazı şeyleri
Çocukların hüznünü, ormanların yanmasını
Öldürülmemizi, öldürmemizi
Ve hiç durmadan kötülüğe devam etmemizi
İnsanlar sürekli kavga içinde
Kendileriyle ve bu evrenle
Kimseyi durduramıyorum, vazgeçtim bundan uzun süre önce
Ama bu eksiklik içimi yiyor
Sevilmeyi, sevmeyi unuttum
Hissetmeyi unuttum
Yardım etmek istiyorum
Karşıma çıkan her şeytanı kendi ateşinde yakabilmek
Ama kimse yardımı kabul etmiyor, yorgunum
Kime anlatacağım derdimi?
Kendimi hep bir çatıda buluyorum
Yanımda can yoldaşım
Yıldızları seyrediyorum
Bir gün dünyanın da benim de kurtulacağını hayal ediyorum
Bir masalda yaşar gibi saf bir mutluluk
Ama o çatı, o arkadaş bile gerçek değil
Bu haldeyken her şeyi nasıl kurtaracağım
Şizofren miyim bilmiyorum
Kendimi yok eden ben miyim,
Yoksa bu dünya mı emiyor ruhumu?
Ölmeyi istemiyorum
Ama yaşamayı hak ediyor muyum?
