İnsan düşüncelerine nasıl hükmedemez ki? Kafamın içinde dolanan düşünceler uçurumun kenarına sürüklüyor, "Atla, atla!" diye bağırıyorlar. Sesim çıksa boğazım yırtılana kadar "Yeter!" diye bağıracağım ama ona bile gücüm yok. Yaptığım tek şey yavaş yavaş uçuruma doğru ilerlemek. Sanırım ölüm bu aralar çok tatlı geliyor bana, kurtuluşummuş gibi, ölsem susacaklarmış gibi...


Bakıyorum da ardımda bırakacağım kimsem de yok; ne şanslıyım, üzmeyeceğim kimseyi, birini ölümümle üzmek istemem. Hadi yine iyisiniz. Komik tarafı da yaşarken bir kere bile çiçek almamışken öldüğümde mezarımda da olmayacak. Bu biraz da acı verici aslında.


Yaşadığım her şeyin acı verici olması da acı verici aslında.


Hiçbir parçam tam değil, her şey yarım, eksik, kusurlu... Yüzüstü bırakılmışların efendisiyim. Kalbim yarım, hayallerim yarım, umutlarım ve ümitlerim yarım ama yarım, hiçbiri tam değil. Ne acı değil mi?


Aynanın karşısındaki kadına bakıyorum şu sıralar, her gün bambaşka biri; daha çökmüş, daha yorgun, daha tükenmiş... Bu ben değilim, bu sürekli daha da biten kadın ben değilim. Neler oluyor, hiçbir fikrim yok. Bu kadın niye bu kadar yarım? Hak ettim mi bu kadarını? Daha ne kadar batacağım? Aynanın karşısında bunları düşünürken daha da bitiyorum...


Ve dün bu kadın aynanın karşısında bileklerini tekrar kesmemek için saçlarını kesti. Saçlarını bu hayata ümidi olduğu günden beridir uzatıyordu. Ve dün kesti. Kıyamadı saçlarını atmaya, sakladı bir köşede; sürekli ona bakıyor, bir de aynadaki umutsuz kadına. "Ne hale geldin böyle?" diyor sürekli, "Ne hale geldin böyle..." Kalk artık, diyorum kendime, kalkmak zorundayım ama halim yok, çok yorgunum. Yorgunluğum beni daha çok içine çekiyor ve kayboluyorum gibi...


Acısını kalbini parçalayarak yaşayan kadınlar, her zaman herkesten daha güçlüdür. Acıyı ezberletenler sayesinde bir daha hiçbir zaman canları yanmaz çünkü bir kere yandığında o paramparça olan kalbi atarlar bir köşeye, dimdik kalkarlar kalpsiz ve ruhsuz olarak. O kalkıştan sonra hiçbir şey onların canını yakamaz.


Umarım bir gün bu kadına dönüşebilirim. Çünkü artık canımın yanmasını istemiyorum...