İçimdeki duyguları bir cam fanus içerisine koymak, onları bir anne edası ile büyütmek istiyorum. Bütün kötü duygulardan, haksızlıklardan, acılardan en çok da yalanlardan koruyarak kahramanların, iyilerin hüküm sürdüğü masallar ile beslesem onları. En çok gülmeyi, eğlenmeyi, yaşamayı, dans etmeyi nasihat etsem onlara. Ağlanacak ise mutluluktan aksa inciler ya da hepsinin aklına kazısam bütün kötülüklerin, haksızlıkların, yalanların ilelebet hüküm sürmediğini, elbet bir gün gerçeklerin, doğruların, iyilerin, hayallerin kazanacağını.
İşte belki, belki o zaman onları koruyabilirim. Büyüdükçe küçülmek yerine büyümeye devam edebilirler. Büyüdükçe almak, sömürmek yerine vermenin daha iyi olduğunu anlayabilirler.
İşte o zaman bütün dünyaya meydan okuyabilirler.
