Duygularıma yenildim,
içimdeki fırtınalara,
Yüreğimdeki volkanlar patladı,
alev alev yandım.
Bir yandan sevinç, bir yandan
hüzün dolu gözlerim,
Birbirine karıştı, karmaşık bir
hale dönüştü.
Aşkın kızgın ateşi ruhumu
sardı, yakıp kavurdu,
Sevgiyle yanarken acının
soğuk nefesi boynumu sardı.
İçimdeki çelişkilerle dolup
taşan bir deniz oldum,
Sakin suların üzerinde dans
eden fırtınalar gibi.
gülüşlerimle başlayan hikaye,
gözyaşlarımla son buldu,
Mutluluğun tadını
dudaklarımda hissettim, sonra
kayboldu.
Yüreğimden damlayan kederli
ezgiler,
Gökyüzüne yükseldi, döküldü
yıldızlara.
İçimde bir sürü renk var,
birbirine karışan,
Kırmızı tutkular, mavi umutlar,
sarı korkular,
Bir yandan coşkulu bir dans,
bir yandan sessiz bir ağıt,
Bir çelişki içindeyim, karmaşık
bir metanette kaybolmuş gibi,
Duygularım beni ele geçirdi,
yönetiyor beni,
Bazen uçuruyor göklere,
bazen yerlere çekiyor.
Sevgiyi hissetmek ne güzel, ne
büyük bir armağan,
Ama acı da var içinde, kırık
kalplerin hüznüyle yoğrulmuş.
Duygularıma yenildim,
kayboldum kendi iç
dünyamda,
kalemin izini sürdüm,
sözcüklerle oynadım.
özgür bıraktım duygularımı,
şiir dolu her hece,
Kelimeler yansıttı içimdeki
karmaşayı, derinlikleri keşfetti.
Ve şimdi, duygularımı terk
etmiş gibi hissediyorum,
Huzurla dolmuş bir kalp,
denizin sakinliğiyle yüzen.
Serbest bıraktım kendimi,
duygularımı kabullendim,
Ve bu şiirle birlikte,
içimdeki fırtınaları sükunete
kavuşturdum.
