Bir güneşti gönlümün ayazında,

Varlığı ısıttı velhasıl.

Bir sabahtı aklımın karanlığında,

Düşüncesi aydınlattı velhasıl.

Sonraları ben sustum geceye.

Geceyse konuştu bana.

Bir bir döküldüm.

Sanırsın bir sonbaharda,

Yaşam ilacından ayrılan bir yaprak gibi...

Ayrıldım ben benden.

Bir bilsem ben nerede?

Bir vakit sonra suladım duygularımı,

Yeşersin diye.

Nasıl da unutmuşum gözümün pınarlarını.