gecenin körü
yine aynı duygu, aynı his
tarif edemediğim bir eksiklik
kalbimde, ruhumda, zihnimde
beni herhangi bir yerde herhangi bir zamanda yakalayıveriyor
öyle durgunum ki yalpalıyorum
ve bir sigara daha
külleri ruhumdan uçuşuyor göklere
eksiliyor yavaş yavaş bir şeyler daha
bir şeyler arıyor, bir şeylere ulaşma çabasında kayboluyor benliğim
beni ben yapan, beni benden alan
o tarif edemediğim eksiklik hissi
tam içimde
ne atabiliyor, ne ulaşabiliyorum
derinlerinde dev dalgalar besleyen durgun bir deniz içim
bu ne sessizlik?
çığlıklarım hangi kulaklara çarpamıyor?
hangi sokak eksik yahut hangi anı?
hangi ana ait kalbim?
hangi durakta beklemeliyim, hangi otobüste, hangi saatte?
nereden geçer yolun?
peki hangi noktada kesişecek yolumuz?
yüzlerce soru birikti cevapsız
ve her gece artarak göğsüme dolan
o tarif edemediğim eksiklik hissi
tam içimde…
