Uykusuz, kavgalı  

Yastık biçimsiz  

Dönüp durduğum bu karanlık gölgem! 

Yorganın ipini söküyorum  

Çat kapı gelen bir yabancıya vermek için 

Asılsız bir ruh  

Hiç olmakla taçlandırıyor beni 

Düşüyor üstümdekiler, altımdakiler  

Çıplaklık, apaçık bir açıklıkla dikiyor gözlerini  

Kesme artık ipleri; gölgende benim, gülüşünde  

Şimdi gün doğarken o en sevdiğin manzaranda, 

Yaşamak gibi kızıl bir sakinlik damarlarında  

Tanrı, affediyorum seni henüz yaşamaya çalışırken. 

 

Büşra Ayülkü