Eksiliyoruz

Yurdun dört bir yanında düşmanlar

Hepsi güler yüzlü şeytanlar

İnançlarını yitirmişler,

Yalanı ilke edinmişler,

Doğruyu hasım bellemişler

Ne yana baksak, hain yüzler

Dillerinde kallavi küfürler

Dinlemeyi bilmezler.

Gerçeklik gözlerinin önünde olmasına rağmen,

Beyinlerini zayıflatarak geliyorlar görmezden,

Hafızalarında siyasilerin söylemleri

Yollarında gürültülerle dolu sloganlar 

Yanlarında zayıf ruha bürünmüş canlılar

Aynı kelimelerle konuşsak da bize sağırlar

Algıları kopuk,

Düşünceleri yitik,

Eylemleri eksik

Duyguları bitik,

Oysa bizdik, beraberdik

Kapılarımız açık

Samimiyetiz sağlıklıydı.

Ne oldu da böyle olduk?

Kim suçlu,

Biz mi,

Siz mi? 

Yoksa bizi birbirimize kırdıranlar mı?

İdeoloji bağımlısı olundu,

Kürsüye çıkanların ağızlarına bakıldı

Çıkan kelimeleri hayatlarının merkezine dikildi.

Gün geçtikçe hayatlarının her yanını söylemlerle çevirdiler

Zehir saçtıklarından habersiz her şeye inanmaya sürdürdüler

İnançları duygularından ayrıldı,

Duygular gerçekliğe kör bırakıldı

Gerçeklik, yanlış beslenen algının işkencesine tabi tutuldu

İnsan olunmazdı,

İnsan kalınırdı.

bunu bilemedik.

İnsan kalmak, kendinizle bütün olmayı başarabilmekti.

İnsan olmak ise kendinizdeki eksiklikleri başkalarından alarak

yama misali eksik yerlerine dikmekti

bizler, kendimizde kalamadık

arayışlar için yollara düştükçe,

birilerine ziyaretçi

başkaları da bize konuk oldu

Bağ orada koptu,

Dağ yerinden oynadı,

Sağ kalanlar kendinden bir haber kaldı

Birbirimize sesleniyoruz da duymuyoruz

Aynı harfleri birleştirip bir anlam kazandıramıyoruz

Biz,

Anlam kazanmak yerine anlamımızı ideolojilere sunduk

Huzur bozan, can sıkan, ömür tüketen söylemlere aldandık

Tek çözüm onlar diyerek,

Kürsüye bakarak alkışlar tuttuk!

Coğrafyaya hükmeden bizdik

Ne oldu da izleyen tarafına geçtik

Sahneye sunulanlar bizden parçalardı

Bunu bizlere ideoloji olarak sundular

Kılıç darbesiyle ayrıştırdılar,

Tutunacak tek dalımız bizdik,

Kalkanları indirip, hanemize girmelerine izin verdik

Sahnedekiler farklıydı,

 sergilenenler bizlerin hayatıydı!

Sonra sahnenin bir başka köşesinde,

Kendilerini katleden gençler vardı

Gördüklerimiz bizdik,

Ne hale geldiğimiz düşünmeden,

Her şeyi yere indirip ayaklar altında ezdik

Sıcaklığını ve hislerini yok ettik

Parçaları toplayıp onardık

İnsandı ama eksikti

Eksiliyoruz....

https://mkarakilic.blogspot.com/