el yordamı arayıp bulduğum kanvas tablo

köşelerinden çivilenmiş sanki bağnazlığa

bileğinden koparılan damarları

gökyüzündeki mavilikten akıtılmış

birer iplik haline getirilip

nehirlerin kader yoldaşı olmaya zorlanmış


iki irili ufaklı

yosun tutmuş kaya parçaları

seyretmekte

güneşin yüzünü sıvazlamış sularını

elveda sana, elveda

mavi gözlü dostum


seni atıp fresklerin içine

orada kaybetmek gerek ruhunu

çünkü

burada gökyüzü kapatmakta göz kapaklarını

kar, bir gölge gibi geçmekte içimizden


sonunda

bütün tebeşirleri kırıp kalbimizdeki

Bach'ın notalarıyla veda etmeli

gökyüzündeki ormanlara