ben iz düşümüyüm,

bir korkak ve hayatını paltosuyla korumaya çalışan kadının.

halim korkaklıktan ibaret.

ve bir kadın olarak üç kuruşluk bir ülkenin vatandaşıyım.


yazık olur hayatım hep böyle günlerle anılırsa.

çünkü ben,

ben,

en güzel çiçeği bulmak için yola çıkmalıyım daha,

bir denizin kenarında yıllarca okumak için an'ı beklediğim kitabın kapağını açmalıyım.


yağmur sonları, loş ışıklı bahçeler, umutla dolu kurulmuş sofralar,

görebilecek miyim bu leş günlerin sonunda bir kadehin kulağımda yankısını?


bu yoldan ayrılamam,

korksam da bu ülkenin sokağından,

razı olmasam da bu günlerin böyle geçip gitmesine.

bir umudu taşıyacağım.

denize,

akşam sofrasına,

loş ışıklı bahçelere.



çünkü ben,

yola çıkacağım daha.