kanattığı kadar acıtmıyor bu yara
ahmak mıyım neyim ?
bin yıl önce kanayan yerlerime
her gün her gün yeni yaralar biçiyorum
oluru olsa
bi’ yolu olsa
sonunun nereye varacağını düşünmeden
sensizliğin olmadığı bir yer olsa
giderim hiç düşünmeden
koparmadan sevemiyoruz bizler galiba
çiçekleri ellerimizle buduyoruz
öleceğini bile bile
bir aşktan kalma yaralarımızın kabuklarını yine öyle
daha söylenmemiş bir şeyler var aramızda
söylemek için aklımda birikmiş sözcükler
soluduğum nefes gibi yer ediyorsun her defasında ciğerlerime
hastalık gibisin bence…
m.emre aralık/2022
