hissetmemenin kapısının ardını acıdan, kabul edilen itaate çeviren
tutsak oluşun fırsatında, daha fazla eskiyemeden durmakta pranga kalp
hayatın ismini sorduğunda verdiğin yanıt ve tanımın
ruhunun manası, iyileşen yaranın iziyle yol alan hatıra acı
gerçek ismin ve tebessümün
ve tebessümün arkasında kamufle keder
bak her yeni harfle makas sarılmakta kağıda, iz bırakacak derinlikte kesiklerle
kağıt üzerindeki bu adıma gelinen şiire ve evrenin tam bu ışınına
suçu sorulsa aşka boş kovanları süpürecek alelacele
kanlı ellerini kavuşturup arkasında anarşist semboller çizdiği etlerden bahsedemeyecek
suçu sorulsa tek tek, dilini tükürecek ve çelişkili infaz senaryolarını dizginleyecek
bir kişiyi bin kere öldürmenin yalan makası bu, bu ışında
eğilip okşasa dünyayı tanrı bu denli bungun oluşun dikenine değecek eli ve kanayacak
ve eğilip okşasa dünyayı tanrı kıyılar yaklaşacak içimize, zaten taşkın oluşumuza
biz okyanusuz zaten demişti gürültülüydü ama içindendi
biz sulak ama kurak ve çürük, kurak ama çiseli ve çiyli
ağlamayla içli dışlı ve boğaz boğaza, kaçınılmaz hıçkırıklar ve tutulma
hayat ismini sorduğunda boşluğa takılma ve yitirme ve yitirme
ve tebessüm arkasında heder oluşla devasa çekişme
hissetmemenin kapısının ardını acıdan acıya açan, acıdan acıya açan
tutsak oluşun zincirinde daha fazla eskiyemeden siyah beyaz
mora çalmakta okyanus
eğilip okşasa dünyayı tanrı dünya isteksizce nefesini tutacak
bir solo çalacak
uzun uzun bir solo çalacak
Ozan Kapağan
2020-12-26T20:28:47+03:00özellikle "eğilip okşasa dünyayı tanrı bu denli bungun oluşun dikenine değecek eli ve kanayacak..." bölümünü ve sonrasını çokça sevdim. kalemine sağlık. :)