90’lardan kalma bir hüzün var üzerimde
Ne zaman zikretsem
Gökyüzü ağlıyor için için
Bu şehirde de tutunamadı yüreğim
Gidilecek yollara bakarak geçiyor zaman
Üzülme
Dur çocuk
Üzülme
Biz kaybetmeye alışmış insanlarız
Gidelim
Hadi çocuk
Daha fazla kaybetmeden gidelim
Bu karmaşadan sıyrılıp bilinmezlere
Bu karanlıklardan çıkıp başka karanlıklara gidelim
Biz yol almaktan ayakları aşınmış insanlarız
Gitmez zor gelir mi bize
Yollarda kaldı gözüm
Gideceğimiz zamanı beklemekteyim
Yarına varmak imkansız
Gün doğmasa da
Kuşlar uçuşmasa da
Bu karanlık günü bitirmek derdindeyim
Hadi çocuk
Zaman doldu
Yakaladı yelkovan akrebi
Uykuya daldı mutlu insanlar
Hadi çocuk
Bir sen uyanıksın bir ben
Bu yırtıcı geceyi terk etmemen neden
Neden gözlerin yoldayken yüreğinden vazgeçemeyişin
Her seferinde bir parçamızı bırakmadık mı
Peki ya neden bu kez gidemeyişin
Neden
Hadi çocuk
Ben kendimi hangi şehirde bıraktığımı unuttum
Alışırsın
Adımlarken kaybetmeye giden yolları
Kaybettikçe alışırsın
Azaldıkça alışırsın
Artık kaybedecek bir şey kalmadığı zaman öğreneceksin yaşamayı
Hadi çocuk
Zamanım dolmak üzere
Gitmeliyiz
Durdukça eriyor yüreğim
Hadi çocuk
Birkaç şehri daha görmeliyim
90’lardan kalma bir acı var içimde
Yeniden o günlere dönmeliyim
