Yine güzelsin;

Kaldırıp koyduğum onursuzluğumdan,

Şaşırdığım dünyayı oldurduğumdan,

Ezip un ettiğin gururumdan güzelsin.


Bildim yara sarmak değil yaraya sarılmak

Geldim de kayboldum peşinde bak

Islandığım yağmurlar sana,

Kırıp paresinde avunduğum umut sana,

Yolculuklar, yakın ama uzaklar seni anladı.

Benim gönlümde bir şeylerin kırığı,

Yüzünde öylecek meylimin güzelliği kaldı.


Güzelsin sığmadın diye mektuplara

Gelip sarılmadın diye boynuma

Hangi yalnızlığa ağlardı olmuşluğun

Ya da birbirine benzemeyen onca derdi sen

Göğsünden atmadın diye bir kere

Olurdu olmazdı bir kenara koyup

Bilmem belki sadece canım yandı diye güzelsin.


Öylesin benden duymuş olma

İncitmesin baktığımın gerçeği seni

Yine bir yolu paylaştık der kalırım

Öptün yüzümü bir karanlıkta

Hatıradır, can kıyısıdır, anlamaktır kalır

Ben söyledim diye değil,

Gördüm diye değil,

Anladım günden yarına kadar

Güzelsin.


Yine güzelsin.

Eskisi kadar değil alıp tuttuğun

Alma kızıllarını güllerin

Değil eskisi kadar güzelliğin işte,

Eskisinden fazla.



Çizim: Sezin Hasgüler