İçime iniyorum, içimi dinlemek için.
Burası, evin yolunu bulamamaktan ötesi.
Bir kuşun kanadında saklı, o umut tanesi!
Fakat üstüme yürüyen kalabalıkla barıştım.
Saksılarımı deviren kediyi kucakladım, sıkıca.
Tüm renklerden aldım, sürdüm karanlığıma.
Gece, güneşi gördüm; sabâh ise ayı.
Dünyam yıkılmasa da tersine döndü.
Bana acıyla bakan köhne aynayı kırdım.
Ellerimi kestiği yerlerden çiçek açacağım.
Zamânı bilemem, her gün sabrımı sularım.
Gözyaşlarımla dost olur, semâya dalarım.
Ve akarım, hayâtın tüm damarlarından!
Aktıkça evimin yolunu bulur elbet, kalbim.
Melike Baran
2024-11-07T18:01:36+03:00Evet, zor ve cân yakıcı olduğu kadar da güzel bir şey. Sık sık yapılmalı, zannımca.
Çok teşekkür ediyorum. Beğenmenize sevindim.
Hakan Akçin
2024-11-07T17:43:11+03:00İnsanın içine inmesi ve içini dinlemesi büyük cüret. Çok zor, çok can yakıcı. Bütün olarak çok güzel kaleme alınmış ama ilk dizesi zaten mükemmel. Tebrik ederim
Melike Baran
2024-11-07T15:40:16+03:00🙏🏻🕊️❤️
Fatma Gözükara Titiz
2024-11-07T15:29:57+03:00🕊