nehir sakinliğinde yürüyor adamın biri

düşünce hızında.

yürüdükçe şehre dönüşüyor gibi


gölgesiz bir kadın

5 dakika önce yüzü düşmüş.

hislerini tam 17 yıl önce bir kayanın altına saklamış da

kayanın yerini unutmuş gibi bakıyor

güneşe doğru


yazar olarak aynı köşeyi döndürüyorum onlara

paralel iki doğru nasıl aşk yaşayamazsa

öyle bir şeyler oluyor da

(adam kendi yoluna kadın kendi)


(sonrasında)

otuz yedisinde ölüveriyor kadın

ağır düşünceler altında eziliyor adam

bu güzel eylül akşamında