Küçük anlardan bahsediyorum. Akışın içinde umursanmayan, zamanın hızına yetişemeyen yaşantılardan… İçinde büyüttüğün bütün o kaygıların, zihnindeki bütün gereksiz düşüncelerin ve peşini bırakmadığın geçmişinle yaşamaya devam ederken kendini yorup duruyorsun.


Hiç durup düşünmedin mi, varlık içinde yokluk yaşadığını? Hiç gelmedi mi aklına, en gaddar insanın bile sana bu kadar kötü davranamayacağı?


Hayır. Sen kimseyi sevemezsin. Sevsen de sırıtır zaten. Kendini sevmeden, tanımadan, çevrenin farkına varmadan…


Ne kadar zor geldiği umurumda değil. Eğer bugün çıkmazsan yola, yarını göremezsin. Bunun sen de farkındasın. Şimdi kalk, kendine güzel bir kahve yap, sakin bir müzik aç ve sadece keyif almaya bak. Etrafı izle. Göreceksin dünyanın nasıl bir yer olduğunu. Anlayacaksın. Anlamasan da ne fark eder?