Gökyüzünde ay doğmuş her zamanki gibi
Kaldırımlar sessiz ve boş
Sokakta kimseler yok
Beynimde sesler susmuyor
Kafamı kaldırıp baktım gökyüzüne
Ay bile bana gülümsedi sanki
O bile beni anladı galiba
Taktım kulaklığımı, açtım müziği
Biraz yürüdüm
Çokça yürümüşüm
Nereye olduğunu bilmeden
Zaten hep hayatımda
Nereye olduğunu bilmeden
Bir yerlere yürüyorum
En sonunda durdum
Çöktüm kaldırıma
Bi süre boş gözlerle yolu izledim
Yoldaki duvarı izledim
Odamın duvarından başka bir şeyi izlemeyeli
Çok olmuştu
Ağladım
Çok ağladım
Öyle tek tek, usul usul
Gelmedi gözyaşları
Barajın kapakları açılmış gibi geldi
Bi anda
Evet yolda ağladım hıçkıra hıçkıra
Hayatımda olanlara
İnsanların bana yaptıklarına
Kaldıracak gücümün kalmamasına
Sildim gözyaşlarımı sonra
Kafamı kaldırdım gökyüzüne
Baktım öylece
Kaç dakika, kaç saat baktığımı
İnanın bende hiç bilmiyorum
"Fark etmez hesaplaşırız" dedim
Her şey için
Herkes için
Sonra kalktım oturduğum yerden
Arkamı dönüp
Çekip gittim
Yapabileceğim tek şey buydu çünkü
