Hayat göründüğü kadar kolay değilmiş anne.
Nefes almakla yaşamak arasında büyük fark varmış.
Herkes senin gibi düşünerek çocuk yetiştirmemiş.
Herkes benim gibi saygılı ve düşünceli değilmiş.
Sanki herkesin her istediği yapılmış gibi anne,
Ben birinin istediğini yapmadığımda boğularak öldürüldüm.
Seven sevdiğine dokunmaya kıyamazdı hani?
O benim üstüme beton döktü anne.
Her şey bu kadar kolay mıydı?
Beni bir varilin içine canice koydu.
Sadece reddettiğim için oldu bunlar anne.
O karanlığın içine hayatımı, gülüşlerimi hapsetti.
Arkamdan söylenecekler ‘’konuşmasaydı, çıkmasaydı, gitmeseydi’’ diye.
Sen onlara kulak asma anne,
Ben sadece insanlara olan güvenimi kaybetmemiştim.
Ben sadece insanlığın öldüğünü anlayamamıştım...
‘’Kadınlar el üstünde olmalı, iki el arasında boğulmamalı.’’
Pınar Gültekin ve aynı kaderi yaşayan tüm kadınların anısına…
