feryat ve figan içinde geçiyor günler

beklemeyi huy edinmiş bünyem

akıbetim hakkında pek fikrim yok

sanırım bu içtimai bir buhran

her zerrem yazmak için çırpınıyorken

sözcükleri zor bela hayata kavuşturan ben…

mütemadiyen bir küskünlük kendime

zannımca geçecek yakında

bir boşluk mahkumiyetinde ilerlerken günler

umudumun filizlerini sulamaktayım

daktilonun sesi kadar güzel

güzel olduğu kadar yorucu

hayattan kaçmak için bazı bahaneler…

yaşamak bir çağ atlamak gibi

içimden, dünyaya…

döndükçe dönüyor bu felek

felekte suç yok bize aşk gerek

bedenler arası ihtilaf bu

zaman geçtikçe çoğalacak