Leyla, adına kırmızıyı yakıştırdım.

Gecelere pembenin her tonunu alıştırdım.

Dizeler arasına masal sıkıştırdım.

Çiçeğim pembe, karanlıkta görülmüyor, masallarım bilinmiyor,

Çocuklar uyumuyor Leyla.



Rızkımızı çiğniyor fabrikaların demir dişleri.

Gençliğin çalışmaktan nasır tutmuş düşleri.

Omzunda bir geçim sıkıntısı taşır babalar, iş dönüşleri.

Şimdi sabahları bir nefes çekip hayal kurulmuyor,

Baba olunmuyor, hava solunmuyor,

Olsa gerek kurum tutmuş atmosferin bacası, çekmiyor.

Gizli ağlıyorum, çocuklar duymuyor Leyla.