Bu fırtına bana ait değil, beni yansıtmıyor. Sadece o fırtınanın içindeyim şimdi. Suçlusu değilim, mağduru da değilim. Sadece içinde bir yerlerdeyim. Bu fırtına dinecek, her şey hiç duyulmamış bir sessizliğe gömülecek biliyorum. Bekliyorum. Ama fırtınadayım. Bitmeyecekmiş gibi gelmesinden biliyorum. Daha önce bitmiş olduğunda yaşadığım şaşkınlıktan biliyorum. Ben şimdi fırtınadayım. Ama bu fırtına geçecek. Kendi sırtımı sıvazlıyorum. Ben senin yanındayım. Ki ben gidersem yaşayamazsın. O yüzden seni bekliyorum, koşmuyorum. Bu fırtına geçecek. Gülümseyeceksin içinde kaygı olmadan. Dönüp bakınca kocaman aferinler diyeceksin kendine. Bu fırtına korkutucu biliyorum. İçin ürperiyor anlamsızlaşmaktan çok korkuyorsun biliyorum. Fırtınanın alıp savurduğu bir hiç olmaktan korkuyorsun biliyorum. Korkabilirsin. Fırtınalar korkutucudur. Ama bu fırtına geçecek. Bulutlar sanki daha dün buluşmamışlar gibi dağılacaklar. Güneş en cömert halini paylaşacak bizimle. Havayı koklayacaksın. Var olduğunu, o fırtınadan sağ çıktığını hatırlayacaksın. Bu fırtına geçecek biliyorum ama şimdi fırtınadayım.
