Mütemadi boşluklar hep rüyada gördüğüm silüetlerin aynısı, bozbulanık!

Kapılar çarpıyor suratıma, üzgün Quasimodo'nun aynası

Paramparça küsuratlar demleniyor gölgesinde incir ağacının

Müstakbel geleceğin karanlık sokağındaki bir kiracıyım ben hala!

Baş ucumda hayaleti çizdiğim sekizlerin

Ne ala!

Sinirimden yaktım tüm ölü denizleri

Sevinmedim, aksine küf kokuyor düştüğüm her bir kara parçası

Netameli vukuatlar baş döndürüyor, al hepsini Bana kalmasın!

Al avucuna ezip parçala ki görünmesin gerçeğin mayası gözlerinle

Zaten namümkün ihmalkar müsveddem cabası...

Eş anlamlı oksimoronlar serilen yollara kan tükürdüm, uyan!

Palavralarla sarılı hakikatim yasalara eşgüdümlü!

Altı katlı kaldırımlarda sızıp kalmak bir kısır döngü Bu satırları yazmam lafügüzaf

Sabır taştı, kırıp döktüm

Bir ağaçtan hallice yaprak döküyor gregoryen, katli vacip

Gündüz gözüyle bestelenen noktürnler kadar ihtiyari

Ebediyet ihtimalli muhteviyat, tam deminde üşüyor güneş

Suistimal biriktiren göğüs kafesim o dak'ka düşüyor yere

Gittiğim yer çok uzaktı üç vesaitle geldim kendime

Müstehzi aynalar, tereddüt edesim var kendimden bile!

Uyan!