Yüreğim şehrin uzaktan görünen ışıkları gibi pırpırlarken,
Hayatla hiçbir zaman tutturamadığım frekans gibi.
Atmaya çalışıyor, çalıştıkça da saplanıyor,
Gecenin acımasız karanlığına
Bir yandan huzur zerk eder bendime,
Çırpınıp duruyor çaresizce, kendi kendine.
Sorguluyorum hayattaki amacımı tekrardan,
Şafağın doğduğu geliyor sonradan aklıma,
İstisnasız her gecenin ardından...
