Artık bilmediğim ama bir zamanlar biliyor olduğumu bildiğim
Bir şeyin acısı yokluyor ceplerimi, biraz daha zorlasa dökülür
Başka birinden duymak istemediğim onca boktan işim
Derken anın içi bölünür, en az benile birlikte
Penceremin acikadak bir yanı yok artık küçük kız;
Taş atılsa kırılmaz korur da, gördüğüne dökülüyor dışarıda
Olmadığm her şeyinize selam olsun insanlar
Siz de ben de çözülür gideriz bir gün,
Tek fark kaygan bir kader kadar kaçınılmaz, biliyor olurum
Dahil olmadığım sizlerin de yapayalnız olduğunu, birlikte
İşte gün işte gece
Bir yalnızı ben olsam keşke
Değilsiniz farkında ve ciddiyetinde
Bana tercih edip seviyor sandığınız her kimde
Daha kere daha benden yalnız olduğunuzu.
Ben durdum ve bir tren indi içimden.
